Mijn buik zit nu vol met Belgische frietjes... dat betekent dat ik terug in België ben! Het liefst had ik voor thuiskomst nog een bericht geplaatst maar dat is er niet van gekomen. Dit wordt dus de laatste post waarin ik mijn laatste dagen in Zweden beschrijf en eventjes terugblik op het hele avontuur. Gisteren was het dé dag, 29 april... Qua denken lijkt het een beetje op de 31 augustus van de zomervakantie. Aan het begin heb je het gevoel dat er geen einde aan de vakantie, of nu de stage in het buitenland, lijkt te komen: zoveel maanden, dat is lang! Maar in je achterhoofd houd je die einddatum toch wel in het oog en dan opeens is het zo ver: de drie maanden zijn voorbij. Op de Nykryka skola heb ik een hele fijne tijd beleefd. De vraag die ik daar het meeste kreeg, was 'can you say kötbullar?' of 'can you say smörgåstårta?'. Nazeggen lukte nog net maar ik wilde ook weten wàt ik zei. Het eerste zijn de Zweedse gehaktballetjes en die stonden ook een paar keer op het schoolmenu, maar dat andere... als ik vroeg wat het was dan kreeg ik sandwich cake te horen, maar veel kon ik me daar niet bij voorstellen. Op woensdag (26/4) was er een vergadering op school waar ik ook naar toe ging en om een fatsoenlijk moment van afscheid te hebben, werd er eerst smörgåstårta gegeten. Heb ik dat uiteindelijk toch voor de eerste keer kunnen eten! Voor de rest was het meer een opeenstapeling van 'de laatste keer' deze week. De laatste keer in de Godegård skola, de laatste keer in het tweede - derde leerjaar, de laatste keer lesgeven in mijn stageklas en op vrijdag de laatste dag in de Nykyrka skola. Wat een dag was me dat! Het was een dag vol knuffels, cadeautjes en tranen (voornamelijk mijn tranen). Een mooie en emotionele dag. Ik had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zou hebben met het afscheid van de school, de leerlingen, de leerkrachten... Gelukkig houd ik er fantastische herinneringen aan over: zowel in mijn gedachtes als op foto's, want ik heb een groepsfoto van iedere klas! De klassen F-1, 2-3 en mijn stageklas 4-6 Van de leerlingen kreeg ik een map vol tekeningen, heel veel snoep en lieve berichtjes. Ook het leerkrachtenteam bezorgde me een mooi cadeau. Na het hele schoolgebeuren, verdiende het gastgezin ook een fatsoenlijk afscheid. Vrijdag gaf ik de kinderen cadeautjes en gisteren gingen we samen picknicken. Ik merk dat ik zulke afscheidsmomenten wel apprecieer en nodig heb. Nu heb ik een goed gevoel en is de hele buitenlandse ervaring afgerond. Een vertrek in Zweden betekent ook een thuiskomst in België. Toen ik nog in Zweden was, stelde ik me daar wel wat vragen bij. Hoe ga ik me voelen? Hoe hard ga ik Zweden missen? Waar zou ik allemaal aan denken? Weet ik wel wat me te wachten staat? Kan ik wel 100% klaar zijn om te vertrekken (volgens mij niet)? Terug thuis zijn leek zo onwerkelijk. Ik begreep ook van andere Erasmusstudenten dat het thuiskomen hard kon tegenvallen en daar was ik wel bang voor. Mijn eerste uren 'thuis' zijn inmiddels een feit en ik heb voorlopig nog geen grote problemen ervaren. Het voelt momenteel echt fijn (en ook wel gek!) om weer terug in mijn vertrouwde omgeving te zijn met mijn familie die ik drie maanden geleden voor even heb verlaten. Langs de andere kant is het ook vreemd om te bedenken dat mijn buitenlandse stage nu gewoon gedaan is. Zweden, Motala, de Nykyrka skola, mijn gastgezin... Het is voorbij en ik heb het allemaal moeten achterlaten. Ik heb toch een zekere band opgebouwd en voelde me er vertrouwd. Het 'missen' zal dus altijd wel ergens zitten: in Zweden miste ik België, maar nu ik in België ben, kan ik Zweden weer missen. Dat is helaas ook een deel van het hele Erasmusgebeuren, maar gelukkig kan ik nog altijd contact houden! Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik de kans gegrepen heb. Deze buitenlandse stage in Zweden is iets wat ik zelf graag wilde en nu ook helemaal zelf heb gedaan. Ik heb drie maanden in een ander land doorgebracht en daar heb ik verschillende relaties opgebouwd, samen met een andere familie gewoond die volgens andere gebruiken en gewoontes leefde, de Zweedse cultuur leren kennen, zelf uitstapjes gepland, alleen door steden gewandeld, zelf keuzes moeten maken, mijn Engels onderhouden, andere scholen gezien, lessen gegeven aan verschillende leeftijdsgroepen, andere mensen leren kennen... Dus, aan iedereen die twijfelt om voor een buitenlandse stage te gaan: zeker doen! Ik heb geen moment spijt van mijn keuze gehad en zou het iedereen aanraden! Een buitenlandse stage is toch anders dan een gewone stage in België: het duurt natuurlijk langer maar het is ook zo veelzijdig, er komt veel meer bij kijken en het gaat ook in een totaal andere setting door. Mijn eerst 'unwritten' of ongeschreven verhaal is dus intussen een mooi boek geworden. Op voorhand wist ik niet wie de personages ervan gingen zijn of wat er ging gebeuren. Nu zit ik midden in de zogenaamde epiloog. Of misschien is het einde van deze buitenlandse stage nog maar een proloog en komt er nog meer, is het een eerste deel van iets wat een hele boekenreeks aan ontdekkingen wordt? Ik weet het niet, ook dàt is nog 'unwritten'! Wat ik nu wel weet, is dat je zelf kiest wanneer je je pen oppikt en aan een nieuwe ervaring begint te 'schrijven'. Voor nu leg ik mijn
2 Comments
De laatste week van mijn buitenlandse stage in Zweden gaat van start, ik moet geen kalenderpagina's meer omslaan om mijn dag van vertrek te zien en omdat ik over minder dan tien dagen al naar huis ga, kan het aftellen echt beginnen. Het vertrek komt nu heel dicht bij! Wat ik me daar precies bij moet voorstellen, weet ik niet goed maar daar ga ik dit blogbericht ook niet mee vullen. Wel wil ik even uitleggen wat ik de vorige dagen gedaan heb en wat er nog staat te gebeuren. De afgelopen week heb ik in ieder leerjaar gestaan: zowel in mijn vertrouwde stageklas van het vierde tot en met het zesde leerjaar als in de klassen 2-3 en F-1. Daar gaf ik weer wat Engels alsook een quiz over België ter afronding van mijn periode in de school. In het vierde en vijfde leerjaar was ik deze week aan de slag gegaan met Storybird. Dat is een website waar je verhalen en gedichten kan schrijven, vertrekkende vanuit een (reeks) afbeelding(en). De leerlingen leken het erg fijn te vinden en ik was onder de indruk van de creaties! Volgende week wil ik ze elkaars verhalen laten lezen en iets meer met de verhalen doen. Ik verzamelde enkele fragmenten: Deze komende week geef ik nog enkele lessen in mijn stageklas, ga ik voor de laatste keer naar het tweede - derde leerjaar en staat er nog een bezoek aan de Godegård skola gepland, daar geef ik een les beeld aan het vierde - zesde leerjaar. Vrijdag 28 april is het mijn allerlaatste dag op de Nykyrka skola. Ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen want ik merk dat mijn vertrek toch wel speelt op de school. De leerlingen beseffen soms ineens dat ik bijna weg moet en hun reactie doet dan wel iets met mij! Tijdens mijn stage heb ik natuurlijk heel wat gezien en geleerd over het Zweeds onderwijs maar niet alles is te lezen op mijn blog. Daarom maak ik even een opsomming van alles wat me opviel of anders is:
Om af te sluiten heb ik nog een artikel met jullie te delen! Ik voel me bijna een... bekende Motalees, Motaliaan, Motaler of BZ (Bekende Zweed?). Toen de Japanse bezoekers in de Nykyrka skola waren, nam de journalist ook een kort interview met mij af, wat dus afgelopen week gepubliceerd werd op de site. Als je op de foto klikt dan kan je het artikel bekijken. Naast al het schoolgebeuren probeer ik mijn gastgezin nu ook nog zo veel mogelijk plezier te doen door bijvoorbeeld veel met de kinderen te spelen of ze ergens naartoe te vergezellen. Dan kunnen we voor de laatste keren van elkaars gezelschap genieten en ben ik zeker dat ik met een tevreden gevoel naar huis kan keren.
Tot zo ver dit blogbericht! Jullie horen zeker nog van me: vrijdag, zaterdag of misschien wel zondag als ik terug in België ben, hoop ik een bericht te plaatsen over de laatste dagen en het afscheid. Groetjes en tot snel! Vrolijk Pasen! Gisteren gingen we voor Pasen eten bij de familie van het gastgezin. Een heuse lunch met verschillende soorten gerechten die blijkbaar exact hetzelfde zijn als de kerstmaaltijden (hier weet ik niet of dat alleen typisch voor de familie is of ook voor heel Zweden geldt). Bij het eten dronken we Påskmust, een soort fruitige frisdrank die alleen tijdens Pasen en Kerstmis (dan is het Julmust) gedronken wordt. Aan de omgeving en winkels te zien, is het wel duidelijk dat het Pasen is. Het lijkt hier sterker aanwezig te zijn dan bij ons en het wordt ook op een andere manier gevierd, heb ik geleerd. Deze week was ik meegegaan naar een paardrijdwedstrijd van mijn jongste gastzusje. Daar hadden sommige pony's gekleurde veren in hun manen, liep er een jongen verkleed rond als een ei en was de rug van de kantine-uitbaatster ook beplakt met gekleurde veren. Een traditie, die ik niet gezien heb maar wel over hoorde, is dat kinderen zoals met Halloween verkleed van deur tot deur gaan om kleine schilderijtjes te verkopen in ruil voor wat snoep of geld. Meestal gaan ze dan verkleed als oude boerinnetjes met rode wangen en omhooggestoken vlechten. Påskmust en verklede kinderen De kinderen gaan ook niet op zoek naar chocolade paaseieren in de tuin maar krijgen een grote kartonnen påskägg (paasei) met daarin allemaal snoepjes. De winkels liggen vol met deze paaseieren. Voor de vakantie lag er in de leraarskamer ook een grote versie vol zoetigheden. Toen de leerkrachten vroegen hoe mijn weekend in Malmö was, vertelde ik onder andere dat ik veel van die eieren zag, maar dat die in de winkels wel leeg waren. Tja, je moet ze dus wel zelf vullen, blijkt! Naast het gezamenlijke paasei kregen we van de directrice ook allemaal een potje narcissen als geschenkje mee. Deze bloemen fleuren samen met enkele krokussen de donkere wintergrond op. Ook de vele takken met gekleurde veren in winkels en tuinen laten zien dat het Pasen is. Over 'wintergrond' gesproken... Mijn gejuich over meer zonneschijn in mijn vorige blogpost was misschien iets te vroeg... Vrijdag stond ik op en was ik even verbaasd toen het buiten hard sneeuwde en alles wit was! Intussen is het stilletjes aan weer aan het smelten maar ik heb weer wat sneeuwpret kunnen beleven. Blijkbaar kan er hier ook in mei nog sneeuw vallen. In deze paasvakantie ben ik, zoals ik had aangekondigd, ook naar de hoofdstad Stockholm geweest! Daar heb ik weer heel wat rondgewandeld. Helaas was het niet zo'n mooi weer toen ik er was en dat geeft dan toch weer een andere sfeer. In de winkelstraten waren er erg veel plaatsen met bloemen te zien omwille van de aanslag van vorige week. Muren met spreuken, politieagenten die knuffels en rozen kregen, trappen vol met bloemen en kaarsen... wel indrukwekkend. Naast de vele winkelstraten ben ik ook door de oude stad gelopen en heb ik samen met een meisje uit Tanzania het Vasa museum bezocht. We kwamen in contact toen we beiden uit de ferry richting Djurgården stapten. Een aparte maar spontane ontmoeting! We wisten beide dat het Vasa museum een echte must visit in Stockholm was, daar stond namelijk een enorm groot en oud schip. Wat we niet wisten, is dat Vasa de naam van het schip was en heel het museum in het teken van dat schip stond. Dat krijg je dus als je je niet zo goed voorbereidt... Ach, we hebben er een leuke voormiddag en een nieuwe soort ervaring aan over gehouden! Het was (opnieuw) fijn om er weer eventjes op uit te trekken maar deze keer vond ik het ook wel fijn om terug naar Motala te keren. De uitstapjes maken me toch wel moe, denk ik. Ik ben wel blij dat ik nu toch enkele belangrijke en grote steden in Zweden heb kunnen bezoeken gedurende mijn verblijf. Hier beneden zie je nog enkele andere foto's van Stockholm. Om af te sluiten heb ik nog een artikel met jullie te delen! Donderdag voor de vakantie was er iemand van de plaatselijke krant MVT (Motala Vadstena Tidning) voor een interview met mij over mijn buitenlandse stage. Gisteren kreeg ik, toen we bij de familie waren voor het paaseten, het artikel in de krant te zien. Er is ook een digitale versie: Na dit paasweekend beginnen voor mij de laatste twee weken op mijn stageschool. Dan is het ècht tijd om afscheid te nemen en naar huis te keren. Dat voelt heel dubbel aan, maar ik denk dat ik dat nu al wel een paar keer heb gezegd... Er gaan gewoon zoveel gedachtes door je hoofd! Misschien moet ik maar best vasthouden aan de gedachte die zegt dat ik nog moet genieten van deze laatste weekjes!
Tot de volgende keer! Hej allihopa! Bloeiende narcissen voor het raam, fluitende vogels, de deur die openstaat, een zonnig weertje... Toch een heel ander zicht dan de sombere en koude wintermaanden aan het begin van mijn verblijf hier. Het is weer een tijdje geleden dat ik iets op mijn blog postte en een verandering van het weer is niet het enige wat er gebeurde. Eventjes een overzicht van de afgelopen twee weken... Laat ik meteen beginnen met het nieuws van de maaltafels in mijn vorige post. Daar vertelde ik dat mijn mentor en ik merkten dat die niet zo goed gekend waren. Precies één week na de eerste test werd de kennis van de leerlingen opnieuw getoetst. Ik zou laten weten hoe dit uitpakte en ik kan zeggen dat de resultaten deze keer beter waren! Ook deel ik in deze post nog even enkele andere resultaten. De vorige drie lessen beeld stonden in het teken van de fotograaf Jan von Holleben. Na een bespreking van zijn foto’s en zijn technieken gingen de leerlingen zelf aan de slag om een eigen foto te maken. Eerst maakten ze een eigen planning en daarna trokken ze naar de turnzaal, de gang, de speelplaats… om foto’s te maken. De meeste leerlingen waren erg enthousiast en trots over hun eindresultaat, en ik stiekem ook, dus laat ik hier enkele voorbeelden zien: De vorige twee weken heb ik ook Engelse lessen gegeven in de andere leerjaren (1, 2 en 3). Na de vakantie ga ik daar voor het tweede en derde leerjaar mee verder. Deze afwisseling vind ik wel fijn! De leerlingen waren erg enthousiast dat ik eens echt les kwam geven in hun klas en dat is natuurlijk leuk om te horen en te zien. Ze blijven nieuwsgierig over mij en België maar het ‘nieuwe’ en ‘enge’ is er voor hen intussen wel af. Toen de leerlingen een aantal vragen aan me mochten stellen was er een jongen die zei: ‘I don’t have a question I just want to say something. I love that you are here’. Zo lief! Ik voel me bijna slecht dat ik over drie weken mijn stageschool moet verlaten! Op dinsdag (4/4) was ik opnieuw te gast in de kleine Godegård Skola om enkele lessen Engels te geven. Ik werd er weer met veel enthousiasme ontvangen! De leerlingen waren erg blij dat ik er weer was. In mijn laatste week ga ik er nog voor een laatste keer naar toe voor een les beeld in het vierde - zesde leerjaar. Mijn komst die dag zorgde ook voor wat afleiding, er was sinds de dag ervoor namelijk wel wat te doen rond de school. De gemeente wil deze school na volgend jaar laten sluiten en dat nieuws zorgde voor bezorgdheid bij de leerkrachten maar ook bij de leerlingen. Sommige leerlingen moeten een heel stuk ‘reizen’ om naar deze school te komen en die afstand wordt alleen maar langer als ze naar een andere school moeten. Niemand werd vrolijk van dat vooruitzicht. Die avond was er een bijeenkomst waar erg veel mensen kwamen opdagen, zowel leden van de school als gewone buurtbewoners. De media was onder de indruk en de school hoopt dat dat voor verandering in de plannen kan zorgen. Het dorpje probeert nu dus te vechten voor hun bestaan en hoopt dat de school niet hoeft te sluiten. Naast de Godegård Skola, bezocht ik deze week nog een andere school. In mijn zoektocht naar ‘een lagere school in Zweden’, was de Nykryka Skola niet de enige school die interesse toonde. Ook de International School of Helsingborg bood me een stageplaats aan, maar toen stond ik al enkele stappen verder met mijn huidige stageschool en ik had niet het gevoel dat de andere school beter was. Ik liet weten dat ik wel een bezoek aan de school in Helsingborg wilde brengen en dat was voor hen geen probleem. We spraken af dat ik op 3 april in het eerste leerjaar een dag mocht observeren. Helaas viel deze dag wat tegen… Ik had gedacht dat ik veel zou zien en dat dit bezoekje interessant kon zijn voor mijn zelfstandig project maar ik kreeg veel taakjes (werkjes ophangen, bundels nieten...), moest bewaking houden tijdens de pauzes en de vriendelijkheid voelde niet gemeend. De klasleerkracht liet ook zeer weinig ruimte voor vragen en ik heb, kortom, niet zo veel uit deze dag gehaald als ik gehoopt had. Ik heb natuurlijk wel een paar dingen gezien of opgevangen deze dag. In de klas zat bijvoorbeeld een leerling met autisme en daarom was er een extra leerkracht bij. Niet iedere klas heeft zo een 'extra' leerkracht. Deze man was niet iemand die les gaf, maar hij was wel continu in de buurt van de leerling. Deze meester gaf aan dat het onmogelijk is voor een leerkracht om een klas in je eentje te onderhouden zonder iemand als hij ter beschikking. Verder waren er die dag drie nieuwe leerlingen in de school. Dat was helemaal niet zo'n speciaal gebeuren, het komt zeer geregeld voor dat een leerling doorheen het jaar de school binnenkomt of verlaat. Dat heeft er allemaal mee te maken dat je als 'gewone Zweed' niet op een internationale school mag zitten. Scholen als deze zijn er vooral voor ouders die veel moeten reizen voor hun werk. Als je vast in een bepaald land woont, is het beter dat je naar een normale school gaat. Al de internationale scholen hebben ook dezelfde soort indeling van de leerjaren wat de overgang van de ene naar de andere internationale school makkelijker maakt. Het is natuurlijk eigen aan een internationale school maar het was raar om continu Engels te horen, ik ben al dat Zweeds intussen wel gewoon geworden. De leerkrachten spreken onderling ook Engels, ook als er geen leerlingen in de buurt zijn. Sommige komen echt uit Engeland of de Verenigde Staten. De leerlingen op deze school krijgen wel een paar uur per dag Zweeds. Na mijn schoolbezoek heb ik ook even in de stad zelf kunnen rondwandelen. Het is niet zo heel groot, maar heb wel mooie plekjes gezien! Hier zie je enkele foto's: Gelukkig had ik deze reis naar het zuiden van Zweden gecombineerd met een uitstapje naar Malmö. Daar heb ik weer een ander stuk van het land kunnen zien dan Motala. Opnieuw weer veel water (wel telkens even mooi om te zien), winkels, mensen, cafés... Vanuit mijn hotelkamer zag ik de Turning Torso en als ik iets langer dan nodig in de trein was blijven zitten, kwam ik in Kopenhagen uit. Hoewel Helsingborg dichter bij Denemarken ligt dan Malmö, is er in deze stad een brug naar Kopenhagen. Ik vond Malmö alvast een heel leuke stad! Ook daar heb ik foto's gemaakt: Mijn volgende uitstapje maak ik naar Stockholm. Natuurlijk wel een beetje gek, na het nieuws van de aanslag in die stad, maar laten we hopen dat alles vlekkeloos verloopt. Zo heb ik toch een aantal andere steden in Zweden kunnen bezoeken gedurende mijn periode hier! De volgende ‘grote’ bestemming die op de planning staat is niets minder dan de luchthaven van Linköping om zo naar Schiphol te vliegen - mijn terugkeer. Het is raar om te beseffen dat ik nog maar drie weken te gaan heb hier in Zweden. Het ene moment vind ik dat heel spijtig omdat ik me hier echt wel goed voel maar soms zit ik stiekem toch af te tellen. Ik kan zeggen dat ik thuis mis maar ik weet dat eens ik thuis ben, ik dit ook weer ga missen. Ach, dat maakt vast allemaal deel uit van de hele Erasmus-ervaring. Zo ver is het allemaal natuurlijk nog niet maar zoals je ziet ben ik er in mijn hoofd al wel mee bezig. En omdat het einde nadert, leek het me geen slecht idee om eens feedback van mijn leerlingen te vragen. Ik word binnenkort natuurlijk geëvalueerd door mijn mentor(en) maar de mening van de leerlingen leek me ook belangrijk! Deze vrijdag (de laatste dag voor de paasvakantie) vulden ze mijn vragenlijst in waarin ik ze bevroeg over mijn stage, wat er goed was, wat beter kan, of er iets veranderd is, of ze nog vragen hebben... Aan het eind van de dag bekeek ik mijn 'rapport'. Enkele conclusies:
Laat ik hier dan dit blogbericht afronden. De vakantie start deze week, Stockholm staat op het programma, Pasen, meer lessen... Genoeg stof om een volgende post mee te vullen. Tot dan! Of ook wel week 12, daar kan ik nu ook op terugblikken. Er wordt hier vaak in die vorm gesproken 'in week x gaan we op uitstap', 'zijn er plannen voor week x?' en dat heb ik nu ook overgenomen in mijn denken! Ik kon natuurlijk ook gewoon 'week 12' schrijven maar ik heb er een maaltafel van gemaakt omdat dat iets was waar deze week rond gewerkt werd in mijn stageklas. Als er wiskunde op het lessenrooster staat, help ik vooral mee in het vierde en vijfde leerjaar. Daar merkte ik al sinds enkele weken dat de maaltafels niet goed gekend zijn. Dat werd duidelijk wanneer ze bijvoorbeeld met breuken moesten werken. Ook mijn mentor stelde dit vast en besloot hier extra aandacht aan te besteden. Op maandag werd er een test afgenomen (ik geloof dat de leerlingen hier maximaal 6 minuten over mochten doen) en de resultaten hiervan waren voor de meesten best slecht. De leerkracht kondigde een nieuwe toets aan: compleet dezelfde over precies één week. Het is dus aan de leerlingen om in de tussentijd flink te oefenen met de maaltafels. Dat kunnen ze via verschillende apps op hun iPad doen en door het opgegeven huiswerk te maken. De leerkracht besprak het resultaat ook met iedere leerling. Toen ik zei dat de maaltafels bij ons geoefend en gekend moeten zijn in het tweede/derde leerjaar, waren de leerlingen wel verbaasd. Hopelijk is er morgen een vooruitgang te zien! In deze twaalfde week van het jaar waren er ook enkele speciale gebeurtenissen. Donderdag kreeg de Nykyrka Skola bijvoorbeeld bezoek uit Japan! Dat gebeurde om de 150-jarige diplomatieke relaties tussen Zweden en Japan te 'vieren'. De Japanners kwamen richting Motala en het voorstel van de gemeente om de school met zijn internationale werking te bezoeken, werd niet geweigerd. Op de studiedag van vorige week werd besproken hoe we deze dag zouden aanpakken. Omdat ik het levende bewijs ben van de internationale werking van de school, werd afgesproken dat de Japanners een les of presentatie van mij zouden bijwonen. Dus toen stond ik die middag mijn uitleg te doen over populaire hobby's in België tegenover mijn stageklas, mijn mentor, de directrice, vijf Japanners en vier personen van de gemeente Motala. Van een unieke ervaring gesproken...! Hierna vertelden enkele leerlingen wat over wat ze op school doen en werden er vragen gesteld (zowel van de leerlingen aan de bezoekers als andersom). Toen de school uit was, trokken de leerkrachten en de bezoekers naar een ander lokaal voor een uitgebreide presentatie over de internationale werking van de school. Maar voordat het zo ver was, konden we genieten van een echte Zweedse fika: een kopje koffie of thee met zeven (niet meer en niet minder) soorten koekjes. Blijkbaar zit er een hele geschiedenis achter deze fika (zie foto). Het Engels van de Japanners was niet zo goed en daarom werd de presentatie in het Zweeds gehouden en vertaald door een van de bezoekers. Het was heel apart en interessant om deze namiddag mee te maken. Er was ook een journaliste aanwezig op deze internationale namiddag. Voor de nieuwsgierigen is hier het artikel (in het Zweeds): Op dinsdag was ik de bezoeker en ging ik met de directrice mee naar de Godegård Skola. Dat is een (nog) kleine(re) school in Motala met in totaal 39 leerlingen. Godegård is een erg klein plaatsje dat je pas na een hele reeks bossen bereikt. Mijn stageschool werkt veel samen met deze school en ze hebben ook dezelfde directrice. Omdat ze maar zo weinig leerlingen hebben, zijn ze, net zoals de Nykyrka Skola, verplicht om de leerjaren te groeperen en te werken in 'graadklassen'. In iedere groep gaf ik een presentatie van mezelf en een korte les Engels (de lichaamsdelen, de kleuren...). De kinderen waren erg enthousiast maar ook wat verlegen om mij in de klas te hebben. Toen het lunchtijd was, waren er veel leerlingen die vroegen of ik naast hen kon zitten. Helaas kon ik maar één tafel gelukkig maken! In de eetzaal (die trouwens in het bejaardentehuis tegenover de school ligt) was het gek om te bedenken dat 'de hele school' rond mij zat. 39 leerlingen is echt weinig en de school vreest dan ook dat de school niet lang meer zal blijven bestaan. Misschien kan ik nog eens terugkomen naar de school om opnieuw wat lessen te geven. De leerkrachten waren allemaal heel aardig en gelukkig ook positief over mijn lesjes. Het was leuk om eens op een andere school te zijn en te zien hoe het daar in z'n werk gaat. Op de andere dagen gaf ik zoals gewoonlijk les in mijn eigen stageklas.
Dat er hier veel dingen anders zijn, zal niet als een verrassing klinken. Ik verblijf natuurlijk in een ander land en gezin met een andere taal, omgeving, vrijetijdsbestedingen, gewoontes... en maak kortom kennis met een andere cultuur. Hoewel Zweden niet extreem ver weg is, zijn er toch een hoop dingen die ik kan opsommen. Ik maakte een lijstje!
Er zijn vast nog veel meer puntjes die mijn lijstje kunnen aanvullen en ik weet niet hoeveel ervan gebonden is aan mijn gastgezin of aan Motala maar dit is alleszins hoe ik Zweden ervaar. En dat ‘anders’ maakt het ook net wat het is. Als alles zoals in België was, zou ik hier ook niks aan hebben! Gelukkig kan ik soms wel wat van thuis naar hier brengen en dat gebeurt dit weekend letterlijk: mijn moeder komt namelijk voor enkele dagen op bezoek! Wie weet welke verschillen we misschien nog zullen ontdekken...
Tot de volgende keer! Hej då! 'So, how many weeks have you been in Sweden now?', vroeg mijn mentor vandaag. Tja, geloof het of niet maar vandaag ben ik er precies zes weken! Het gaat zo snel... Intussen is de eerste maand van mijn periode in Zweden dus al voorbij en binnenkort zit ik zelfs al op de helft. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden: langs de ene kant heb ik het wel goed hier en gaat alles z'n gangetje maar langs de andere kant klinkt 'thuis' ook wel leuk. Maar goed, ik weet dat er een dag is dat ik terug naar België ga dus kan ik beter zoveel mogelijk uit mijn verblijf halen nu ik nog hier ben! Dus laat ik het daar ook niet te veel over hebben. Tussen mijn foto's zitten al veel beelden van mijn stageschool maar in deze post zal ik alles beschrijven wat ik tot nu toe opmerkelijk vind op school. Om te beginnen zijn het de iPads, of het gebruik ervan, die me opvallen. Iedere leerling heeft een eigen iPad die ze erg vaak en voor verschillende doeleinden gebruiken. Tijdens een muziekles moesten de leerlingen hun eigen liedje maken, voor een les beeld bespraken ze een zelfgekozen foto van een opgelegde fotograaf, ze oefenen de landen van Europa op seterra.com, maken een presentatie over een wetenschapper... De leerkrachten zelf zijn ook constant op zoek naar nieuwe apps of manieren om hun lessen vorm te geven. Op de foto zie je hoe de website whiteboard.fi voor
Door het gebruik van hun iPads, kunnen de leerlingen ook op hun eigen niveau werken. Via de wiskunde-app NOMP oefenen de leerlingen die thema's die ze moeten oefenen en readtheory is dan weer een site die het begrijpend lezen in het Engels traint. Op basis van de antwoorden die je geeft, krijg je een moeilijkere/makkelijkere tekst aangeboden. De leerkracht kan hiervan de behaalde resultaten zien en opvolgen. Goede manieren om te differentiëren, vind ik! Soms biedt de gebruikte methode zelf ook al mogelijkheden tot differentiatie aan. Voor begrijpend lezen werken de leerlingen dan in hun werkboek met level 1, 2 of 3. Gedurende een bepaalde tijdsduur zijn de leerlingen dan gewoon op hun eigen tempo in dat boekje bezig. Tijdens de lessen NO (biologie, fysica...) en SO (maatschappij, aardrijkskunde...) merk ik dat mijn mentoren vooral leergesprekken houden. De leerlingen praten en discussiëren veel tijdens deze lessen, meestal voorafgegaan aan een (reeks) video('s) of een presentatie. Heel zelden komen daar verwerkingsbladen bij kijken. Voor sommige onderdelen schrijven de leerlingen wel een soort samenvatting op van een behandeld onderwerp. Over het algemeen lijkt het ook dat mijn mentoren niet een bepaalde handleiding volgen: ze selecteren zelf inhouden uit verschillende materialen en kiezen wat zij denken dat de leerlingen nodig hebben of belangrijk is. In de lessen Engels leggen ze de nadruk op het spreken en begrijpend luisteren/lezen. Mijn mentor liet weten dat ze grammatica en spelling niet zo belangrijk vindt. Zolang ze in geschreven teksten kan lezen wat de leerling bedoelt, is het voor haar in orde. In het zesde leerjaar worden wel af en toe de tijden/vervoegingen (bv. drink - drank - drunk) geoefend. Iets wat ik tijdens deze stage meer doe dan in België is samen met de leerlingen reflecteren op de les of hun houding tijdens de les. Volgens mij wordt daar hier meer belang aan gehecht. Als de leerlingen geconcentreerd hebben gewerkt, dan bedankt de leerkracht ze daarvoor en als er storende factoren waren dan worden die benoemd en vraagt de leerkracht om die de volgende keer weg te laten. Ik denk dat het contact tussen leerkracht en leerling hier ook beter door wordt. Verder eten de leerkrachten (en de directrice soms ook) samen met hun leerlingen en spreken de leerlingen de leerkrachten ook aan met de voornaam, zonder iets wat op 'juf' of 'meester' lijkt. Hiermee wil ik zeggen dat ik de indruk krijg dat er veel belang aan het welbevinden wordt gehecht. Waar ik in mijn stages in België wel eens de tip kreeg om mijn stem te verheffen, zien mijn mentoren dat hier als iets dat net niet moet. In het begin was het heel raar om de leerkrachten telkens met hun spreekstem de aandacht te horen vragen en verder les te geven, ook al was de klas rumoerig. Mijn mentoren gaan er vanuit dat als jij je stem gaat verheffen, het volume van de leerlingen ook weer stijgt. Door op een rustige toon te blijven praten, worden de leerlingen daar ook kalmer van. Dit blijft voor mij toch iets waar ik aan moet wennen, vooral als ik de turnles observeer. Het duurt wel wat langer voordat iedereen echt stil is, maar je hebt je daarvoor niet moeten opjagen. Wanneer de leerkracht storend gedrag van een leerling of van de klas wil aanpakken, gebeurt dit ook op een zeer rustige manier zonder echt boos over te komen. Inspraak van de leerlingen is ook iets wat mij opvalt. Er wordt echt naar ze geluisterd en alles kan bespreekbaar gemaakt worden. Enkele voorbeelden:
Dit zijn allemaal voorbeelden van wat er in mijn stageklas en in mijn stageschool afspeelt, ik kan natuurlijk geen uitspraken doen over het onderwijs in heel Zweden. In volgende posts of bij mijn foto's zal je nog wel meer te weten komen over de werking op mijn stageschool maar dan is er nu toch alvast een beeld geschetst. Hierbeneden zie je nog even een foto van mijn schema van de afgelopen week. De groene vakjes zijn de lessen die ik gaf. Het is al een hoop meer dan de eerste weken en ik kan me daardoor dus goed bezig houden. Van de les drama op maandag heb ik enkele foto's en van de les muziek op dinsdag heb ik een filmpje! Op de video is te zien/horen hoe de leerlingen de tekst van een liedje/spreektekst vervingen door zelfgemaakte geluiden. De schema's voor de komende weken worden in- en aangevuld en zien er allemaal anders uit: volgende week staat er een studiedag gepland, de week erna ga ik een dagje naar een andere school in Motala, een dag mag ik de klas volledig overnemen omdat mijn mentor er niet is en over twee weken komen er enkele mensen van Japan op bezoek bij mijn stageschool. Ze zijn benieuwd naar hun internationale werking (ze hebben in het eerste semester een studente uit de VS gehad, zaten vorig jaar in een project met Italië en zijn nu contacten aan het maken met een school uit Engeland).... en zo lijkt er iedere keer wel iets nieuws op de planning te staan. Genoeg te doen dus de komende weken!
Gothenburg, Gotebörg, Götheborg of Gotenborg...? De spelling van de stad was mij niet meteen duidelijk maar ik wist wel dat ik er graag een bezoekje aan wilde brengen! Omdat het hier nu sportlov (krokusvakantie) is, leek mij dit het perfecte moment om ook even buiten Motala, mijn gaststad, te komen. Naast pijn aan mijn voeten (van al het wandelen) en pijn aan mijn schouders (van het dragen van mijn rugzak tijdens al dat wandelen), heb ik vooral twee erg leuke dagen ervaren! In deze post dus een verslag met een hoop foto's van mijn uitstapje naar Göteborg. Soms zijn er meer foto's dan nummers. Je kan dan zelf op het pijltje klikken bij de foto of een diavoorstelling laten afspelen. Ik was met de trein ongeveer vier uur onderweg om van Motala naar, het toen helaas regenachtige, Göteborg te gaan. Het is na Stockholm de grootste stad van Zweden en heeft de grootste haven van het land.
te vinden. Maar ook herten en elanden kon je zien. Die elanden waren groter dan ik dacht! Helaas waren er niet zo veel dieren buiten en heb ik ze dus niet allemaal kunnen zien. Al bij al was het een mooie plek om mijn dag te starten!
Fika is trouwens een Zweeds begrip voor een gezellig onderonsje met een koffie en gebakje. In mijn maag is er altijd wel plaats voor gebak dus stapte ik een van de vele cafeetjes binnen. Maar maak dan maar eens een keuze uit het grote aanbod! Kies ik voor dit stuk taart, dan heb ik spijt dat ik niet voor die muffin kies en andersom... Keuzestress in al die gelijkaardige cafés, dus! De plaats waar ik zat, Husaren, stond erom bekend de grootste kanelbullar van Göteborg, en misschien wel van Zweden, te serveren. Toen ik er mijn cakeje op at, waagden een moeder en haar zoon aan zo een grote kannelbulle. Ze kregen niet alles op maar mochten gelukkig het overschot mee naar huis nemen! (Een gewone kanelbulle ken je misschien van de IKEA en is ongeveer zo groot als een muffin. Deze grote kanelbullar pasten volledig op een bord!) Het was mijn eerste keer om alleen 'op reis' te gaan. Dat is eventjes raar maar ik heb het wel erg naar mijn zin gehad! Het heeft zo zijn voor- en nadelen: het is wel wat gezelliger als je je gebakje samen met iemand kan opeten in plaats van alleen, maar je kan bijvoorbeeld wel zelf bepalen wanneer je waar naartoe gaat en hoelang je er blijft. Gelukkig was er op de meeste plaatsen Wi-Fi en kon ik het thuisfront op de hoogte houden van mijn uitstapje. Hierbeneden nog meer foto's: Mijn twee dagen heb ik dus goed vol gekregen! Het was fijn om even weg te zijn en een andere kant van Zweden te zien. Even vertoeven in een grote en levendige stad beviel me dus wel. Naast de vele winkelstraten en parken, was er nog veel meer te zien. In de zomer kan je bijvoorbeeld ook het pretpark Liseberg bezoeken of een boottochtje maken langs de eilandengroepen. Tot zo ver mijn minicityrip naar Göteborg.
De vakantie is nu intussen al bijna gedaan en momenteel bereid ik enkele stagelessen voor. Dinsdag ga ik namelijk weer verder met mijn actieve stage. Mijn eerste lessen voor de vakantie (Engels en beeld) waren trouwens goed verlopen! De komende weken komen daar lessen muziek, drama en beweging bij. Misschien dat ik ook in de lagere leerjaren Engels mag geven, maar dat moet ik nog concreet bespreken met die klasleerkrachten. Op naar meer praktijkervaringen, dus! En daarover natuurlijk meer in een volgende post, tot dan! Meer info over Göteborg (en mijn voorbereidende gids): http://www.goteborg.com/en/ In mijn eerste post voegde ik een quote toe die zei dat mijn buitenlandse stage nog een 'ongeschreven boek' is. Mijn tweede week in Motala zit er intussen al weer op en de zogenaamde eerste pagina's raken gevuld! Even een update van de voorbije dagen... Op school gaat alles prima. Deze week heb ik regelmatig in de klas geholpen en het voelt goed om bezig te zijn. Tijdens wiskunde ging ik met een groepje in een apart lokaal zitten en speelden we een spel dat de maaltafels oefent. Ook in de Engelse lessen draag ik mijn steentje bij: ik praat met aparte groepjes leerlingen om hun mondelinge taalvaardigheid te laten oefenen. De laatste keer gebruikte ik het voorbeeld op de foto. De leerlingen gooien met twee dobbelstenen en geven dan een antwoord op de overeenstemmende vraag. Hierdoor ben je veel minder snel uitgepraat dan gewoon te vragen 'wat je hobby's zijn'. De leerlingen waren erg gemotiveerd! Deze groepjes bestaan maar uit maximaal vijf leerlingen. Dit maakt dus dat we in een veilige context praten en de 'spreekdrempel' niet zo hoog ligt. De komende week geef ik mijn eerste lessen: Engels en beeld. Waarschijnlijk komt daar later ook nog muziek bij. Andere vakken zoals biologie en wiskunde zijn volgens mijn mentor wat te moeilijk voor de kinderen om volledig in het Engels te volgen, maar wie weet wat er later nog komt! Laten we eerst beginnen met de lessen van deze week. De sfeer op school en in de klassen lijkt gemoedelijker dan in België. De leerlingen spreken de leerkracht met de voornaam aan, ze eten hun gezonde snack (appel, rijstwafel...) wanneer ze willen (niet tijdens de speeltijden) en ik heb de leerkrachten nog nooit echt boos gezien of gehoord. Omdat iedereen zijn schoenen uit doet bij het binnenkomen van de school, ontstaat er ook een meer huiselijke sfeer. Leerkrachten dragen dan vaak sandalen of instappers, leerlingen lopen op hun sokken of blote voeten rond. Iedere keer als ik door de gangen wandel, krijg ik een reeks hello's te horen van de jongste leerlingen. Het blijft voor hen spannend om mij te zien. Een klas had gevraagd of ik tijdens de middag eens in hun klas wilde eten. Natuurlijk wilde ik dat! De kinderen waren die middag erg enthousiast dat ik hen kwam vergezellen. De klasleerkracht zei dat het voor de kinderen is alsof de koning op bezoek is. Dat is dan weer raar voor mij, want ik ben maar gewoon een student uit België! Waarschijnlijk zal ik meerdere keren in de andere klassen gaan eten. Dan kunnen zij ook hun Engels oefenen en hopelijk ook sneller aan mij wennen! Ook buiten de school gaat het goed. Vorig weekend ben ik naar de stad van Motala gegaan. Het is niet zo groot maar het was wel fijn om er eventjes tussenuit te gaan. Gelukkig was er iemand die voor mij richting de stad liep, op mijn oriëntatievermogen valt namelijk niet altijd te vertrouwen... In de stad laste ik mijn eerste me-time met een gebakje en een warme choco in. Ik was even teleurgesteld toen ik het kleine kopje naast mijn stuk taart zag (is dat mijn warme choco?) maar toen verscheen de echte. Lekker! Het contact met mijn nieuwe familieleden groeit. Ze vragen me mee voor een wandeling met de paarden of ik vergezel ze naar de supermarkt en hobby's van de kinderen zoals paardrijden of turnlessen. Gisterenvoormiddag zijn we even de bossen in getrokken om te gaan sleeën. Leuk, maar ook koud! (zie ook filmpje onderaan de post) Lang leve de technologie want 's avonds kijk ik vaak gewoon naar mijn vertrouwde Nederlandstalige programma's. Dat neemt niet weg dat ik hier geen tv kijk! Mijn jongste gastzus kijkt vaak naar Zweedse kinderfilms zoals Pippi Långstrump (die kennen we wel), Emil i Lönneberga (ook van de schrijfster Astrid Lindgren), Madicken på Junibacken... Naast de kinderprogramma's zie ik ook andere Zweedse programma's, Melodifestivalen bijvoorbeeld. Dat zijn de Zweedse voorrondes voor het Eurovisiesongfestival. Dat lijkt hier veel sterker te leven dan bij ons. Al bij al gaat het dus goed hier in Sverige! Natuurlijk zijn er bepaalde dingen die ik mis maar daar staat telkens weer iets anders tegenover wat ik in België niet zou hebben!
Na deze week begint hier de vakantie, een week geen school dus. Ik heb nog geen plannen gemaakt maar misschien kan ik dan een beetje meer van Zweden gaan ontdekken! Ik houd jullie op de hoogte! Nog enkele video's... Omdat ik ze niet zo kan uploaden, probeer ik het via deze manier. Hej! Groetjes uit Zweden! Ik moet mezelf er vaak aan herinneren, maar ik ben er nog maar een paar dagen. Toch heb ik al zoveel gezien. In deze eerste post uit Zweden lees je over mijn indrukken van de eerste dagen. Vrijdag vertrok ik (ik heb toch alles bij, he?) met het vliegtuig naar Zweden. Die avond had mijn gastgezin me goed ontvangen. Het was raar om alleen in een ander land aan te komen maar inmiddels voelt het al redelijk 'gewoon'. Naast mijn gastouders heb ik ook twee gastzussen (waarvan er een in mijn stageklas zit) en een gastbroer. Dit weekend hebben ze me wat van de omgeving laten zien en heb ik al kennis kunnen maken met hun familie. De omgeving bestaat hier vooral uit velden en open vlaktes. Ik denk dus niet dat we hier echt van buren kunnen spreken. Mijn gastgezin heeft paarden dus die ruimte is ook wel nodig. Leven op de countryside (zoals ze dat hier noemen) is dus wel een tikkeltje anders. Toen we dit weekend door de buurt reden, zag ik dat er veel huisjes zijn die apart staan, ook omgeven door een open vlakte (of aan een meer of bos...). Ik spreek natuurlijk over wat ik tot nu toe heb gezien, ik ben ook nog niet echt in de stad geweest, misschien ziet het er daar weer anders uit. Zoals je op de foto's ziet, ligt er geen sneeuw. Ze zeggen ook dat het nu warmer is dan normaal. De temperatuur schommelt momenteel wat rond het vriespunt; niet zo heel koud dus. Eergisteren (maandag) was ik voor het eerst op mijn stageschool. Ik werd er warm onthaald door de directrice en mijn twee mentoren. Ik kon me niet meer welkom voelen! De school had zich helemaal voorbereid: aan de kinderen werd gevraagd wat ze over België wisten en in de gangen en lokalen hangen Belgische vlaggen. Iedereen van het personeel was (en is nog steeds) erg vriendelijk. De kinderen waren ook enthousiast dat ik zou komen. Ik doe mijn stage in het vierde tot en met het zesde leerjaar. In totaal zijn het ongeveer 30 leerlingen maar buiten LO, hebben ze nooit tegelijkertijd les. De klas wordt telkens opgesplitst in twee groepen. Soms geven de leerkrachten tegelijkertijd eenzelfde vak (bv. Engels of wiskunde) aan een groep maar dat is niet altijd zo. Het ene lesuur geeft de ene leerkracht bijvoorbeeld biologie aan de jongste groep en het volgende lesuur aan de oudste groep. De andere leerkracht gaf dan social studies (te vergelijken met mens en maatschappij) aan de andere groepen. Al de leerkrachten in deze school hebben een vaste partner waar ze mee samenwerken. Er zijn dus geen 'aparte' jaarklassen zoals wij ze meestal kennen. Van de paar dagen dat ik heb kunnen observeren en meehelpen, heb ik gemerkt dat de school veel met iPads werkt. Voor Engels is er bijvoorbeeld een app/website die aansluit bij het handboek. Hiermee kunnen de leerlingen ook verder oefenen (woordenschat, lezen, luisteren...). Ik heb ook al gezien dat ze een verhaal moeten schrijven op de iPad, in plaats van op papier. Soms moeten de leerlingen er ook huiswerk op maken. Onder Foto's vind je nog enkele voorbeelden. 's Ochtends hebben de leerkrachten en de directrice telkens een 'morning meeting' van een kwartier, waar van alles besproken wordt. Ze delen nieuwe informatie, overlopen wie er afwezig is, hoe ze een klas opvangen als een leerkracht afwezig is... Het is niet de eerste keer dat de Nykyrka Skola een internationale 'touch' krijgt. Vorig jaar hadden ze een stagiaire uit de USA en laatst was er ook een project met Italië aan de gang. Ik mocht gerust laten weten dat ze graag meer internationale studenten willen ontvangen, dus bij deze! Deze week blijf ik nog observeren en help ik mee in de klas. Ook geef ik gedurende deze week aan al de andere klassen van de school een korte presentatie over mezelf en België. Volgende week zullen we plannen maken voor de echte stage.
Op zich is dit hele avontuur eigenlijk minder eng dan ik had gedacht. Ik voel me best op mijn gemak en had verwacht dat ik meer verlegen zou zijn, maar dat vind ik zelf nog wel meevallen! Natuurlijk is het in België fijn, maar missen kan ik nog drie maanden lang doen, daar wil ik nu niet te veel aan denken! Ik kan gerust nog meer vertellen (ook al ben ik hier nog maar pas) maar ik denk dat je nu wel van het belangrijkste op de hoogte bent. Kijk ook zeker bij foto's, daar uploadde ik nog enkele afbeeldingen van de omgeving en van opmerkelijke dingen in de school! Tot de volgende keer! Hej då! |
AuteurVan eind januari tot eind april ben ik in Zweden voor mijn buitenlandse stage. Op deze blog lees je hoe ik dat ervaar en wat ik er allemaal meemaak. Archief
April 2017
Medestudenten in het buitenland
|