Mijn buik zit nu vol met Belgische frietjes... dat betekent dat ik terug in België ben! Het liefst had ik voor thuiskomst nog een bericht geplaatst maar dat is er niet van gekomen. Dit wordt dus de laatste post waarin ik mijn laatste dagen in Zweden beschrijf en eventjes terugblik op het hele avontuur. Gisteren was het dé dag, 29 april... Qua denken lijkt het een beetje op de 31 augustus van de zomervakantie. Aan het begin heb je het gevoel dat er geen einde aan de vakantie, of nu de stage in het buitenland, lijkt te komen: zoveel maanden, dat is lang! Maar in je achterhoofd houd je die einddatum toch wel in het oog en dan opeens is het zo ver: de drie maanden zijn voorbij. Op de Nykryka skola heb ik een hele fijne tijd beleefd. De vraag die ik daar het meeste kreeg, was 'can you say kötbullar?' of 'can you say smörgåstårta?'. Nazeggen lukte nog net maar ik wilde ook weten wàt ik zei. Het eerste zijn de Zweedse gehaktballetjes en die stonden ook een paar keer op het schoolmenu, maar dat andere... als ik vroeg wat het was dan kreeg ik sandwich cake te horen, maar veel kon ik me daar niet bij voorstellen. Op woensdag (26/4) was er een vergadering op school waar ik ook naar toe ging en om een fatsoenlijk moment van afscheid te hebben, werd er eerst smörgåstårta gegeten. Heb ik dat uiteindelijk toch voor de eerste keer kunnen eten! Voor de rest was het meer een opeenstapeling van 'de laatste keer' deze week. De laatste keer in de Godegård skola, de laatste keer in het tweede - derde leerjaar, de laatste keer lesgeven in mijn stageklas en op vrijdag de laatste dag in de Nykyrka skola. Wat een dag was me dat! Het was een dag vol knuffels, cadeautjes en tranen (voornamelijk mijn tranen). Een mooie en emotionele dag. Ik had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zou hebben met het afscheid van de school, de leerlingen, de leerkrachten... Gelukkig houd ik er fantastische herinneringen aan over: zowel in mijn gedachtes als op foto's, want ik heb een groepsfoto van iedere klas! De klassen F-1, 2-3 en mijn stageklas 4-6 Van de leerlingen kreeg ik een map vol tekeningen, heel veel snoep en lieve berichtjes. Ook het leerkrachtenteam bezorgde me een mooi cadeau. Na het hele schoolgebeuren, verdiende het gastgezin ook een fatsoenlijk afscheid. Vrijdag gaf ik de kinderen cadeautjes en gisteren gingen we samen picknicken. Ik merk dat ik zulke afscheidsmomenten wel apprecieer en nodig heb. Nu heb ik een goed gevoel en is de hele buitenlandse ervaring afgerond. Een vertrek in Zweden betekent ook een thuiskomst in België. Toen ik nog in Zweden was, stelde ik me daar wel wat vragen bij. Hoe ga ik me voelen? Hoe hard ga ik Zweden missen? Waar zou ik allemaal aan denken? Weet ik wel wat me te wachten staat? Kan ik wel 100% klaar zijn om te vertrekken (volgens mij niet)? Terug thuis zijn leek zo onwerkelijk. Ik begreep ook van andere Erasmusstudenten dat het thuiskomen hard kon tegenvallen en daar was ik wel bang voor. Mijn eerste uren 'thuis' zijn inmiddels een feit en ik heb voorlopig nog geen grote problemen ervaren. Het voelt momenteel echt fijn (en ook wel gek!) om weer terug in mijn vertrouwde omgeving te zijn met mijn familie die ik drie maanden geleden voor even heb verlaten. Langs de andere kant is het ook vreemd om te bedenken dat mijn buitenlandse stage nu gewoon gedaan is. Zweden, Motala, de Nykyrka skola, mijn gastgezin... Het is voorbij en ik heb het allemaal moeten achterlaten. Ik heb toch een zekere band opgebouwd en voelde me er vertrouwd. Het 'missen' zal dus altijd wel ergens zitten: in Zweden miste ik België, maar nu ik in België ben, kan ik Zweden weer missen. Dat is helaas ook een deel van het hele Erasmusgebeuren, maar gelukkig kan ik nog altijd contact houden! Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik de kans gegrepen heb. Deze buitenlandse stage in Zweden is iets wat ik zelf graag wilde en nu ook helemaal zelf heb gedaan. Ik heb drie maanden in een ander land doorgebracht en daar heb ik verschillende relaties opgebouwd, samen met een andere familie gewoond die volgens andere gebruiken en gewoontes leefde, de Zweedse cultuur leren kennen, zelf uitstapjes gepland, alleen door steden gewandeld, zelf keuzes moeten maken, mijn Engels onderhouden, andere scholen gezien, lessen gegeven aan verschillende leeftijdsgroepen, andere mensen leren kennen... Dus, aan iedereen die twijfelt om voor een buitenlandse stage te gaan: zeker doen! Ik heb geen moment spijt van mijn keuze gehad en zou het iedereen aanraden! Een buitenlandse stage is toch anders dan een gewone stage in België: het duurt natuurlijk langer maar het is ook zo veelzijdig, er komt veel meer bij kijken en het gaat ook in een totaal andere setting door. Mijn eerst 'unwritten' of ongeschreven verhaal is dus intussen een mooi boek geworden. Op voorhand wist ik niet wie de personages ervan gingen zijn of wat er ging gebeuren. Nu zit ik midden in de zogenaamde epiloog. Of misschien is het einde van deze buitenlandse stage nog maar een proloog en komt er nog meer, is het een eerste deel van iets wat een hele boekenreeks aan ontdekkingen wordt? Ik weet het niet, ook dàt is nog 'unwritten'! Wat ik nu wel weet, is dat je zelf kiest wanneer je je pen oppikt en aan een nieuwe ervaring begint te 'schrijven'. Voor nu leg ik mijn
2 Comments
De laatste week van mijn buitenlandse stage in Zweden gaat van start, ik moet geen kalenderpagina's meer omslaan om mijn dag van vertrek te zien en omdat ik over minder dan tien dagen al naar huis ga, kan het aftellen echt beginnen. Het vertrek komt nu heel dicht bij! Wat ik me daar precies bij moet voorstellen, weet ik niet goed maar daar ga ik dit blogbericht ook niet mee vullen. Wel wil ik even uitleggen wat ik de vorige dagen gedaan heb en wat er nog staat te gebeuren. De afgelopen week heb ik in ieder leerjaar gestaan: zowel in mijn vertrouwde stageklas van het vierde tot en met het zesde leerjaar als in de klassen 2-3 en F-1. Daar gaf ik weer wat Engels alsook een quiz over België ter afronding van mijn periode in de school. In het vierde en vijfde leerjaar was ik deze week aan de slag gegaan met Storybird. Dat is een website waar je verhalen en gedichten kan schrijven, vertrekkende vanuit een (reeks) afbeelding(en). De leerlingen leken het erg fijn te vinden en ik was onder de indruk van de creaties! Volgende week wil ik ze elkaars verhalen laten lezen en iets meer met de verhalen doen. Ik verzamelde enkele fragmenten: Deze komende week geef ik nog enkele lessen in mijn stageklas, ga ik voor de laatste keer naar het tweede - derde leerjaar en staat er nog een bezoek aan de Godegård skola gepland, daar geef ik een les beeld aan het vierde - zesde leerjaar. Vrijdag 28 april is het mijn allerlaatste dag op de Nykyrka skola. Ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen want ik merk dat mijn vertrek toch wel speelt op de school. De leerlingen beseffen soms ineens dat ik bijna weg moet en hun reactie doet dan wel iets met mij! Tijdens mijn stage heb ik natuurlijk heel wat gezien en geleerd over het Zweeds onderwijs maar niet alles is te lezen op mijn blog. Daarom maak ik even een opsomming van alles wat me opviel of anders is:
Om af te sluiten heb ik nog een artikel met jullie te delen! Ik voel me bijna een... bekende Motalees, Motaliaan, Motaler of BZ (Bekende Zweed?). Toen de Japanse bezoekers in de Nykyrka skola waren, nam de journalist ook een kort interview met mij af, wat dus afgelopen week gepubliceerd werd op de site. Als je op de foto klikt dan kan je het artikel bekijken. Naast al het schoolgebeuren probeer ik mijn gastgezin nu ook nog zo veel mogelijk plezier te doen door bijvoorbeeld veel met de kinderen te spelen of ze ergens naartoe te vergezellen. Dan kunnen we voor de laatste keren van elkaars gezelschap genieten en ben ik zeker dat ik met een tevreden gevoel naar huis kan keren.
Tot zo ver dit blogbericht! Jullie horen zeker nog van me: vrijdag, zaterdag of misschien wel zondag als ik terug in België ben, hoop ik een bericht te plaatsen over de laatste dagen en het afscheid. Groetjes en tot snel! Vrolijk Pasen! Gisteren gingen we voor Pasen eten bij de familie van het gastgezin. Een heuse lunch met verschillende soorten gerechten die blijkbaar exact hetzelfde zijn als de kerstmaaltijden (hier weet ik niet of dat alleen typisch voor de familie is of ook voor heel Zweden geldt). Bij het eten dronken we Påskmust, een soort fruitige frisdrank die alleen tijdens Pasen en Kerstmis (dan is het Julmust) gedronken wordt. Aan de omgeving en winkels te zien, is het wel duidelijk dat het Pasen is. Het lijkt hier sterker aanwezig te zijn dan bij ons en het wordt ook op een andere manier gevierd, heb ik geleerd. Deze week was ik meegegaan naar een paardrijdwedstrijd van mijn jongste gastzusje. Daar hadden sommige pony's gekleurde veren in hun manen, liep er een jongen verkleed rond als een ei en was de rug van de kantine-uitbaatster ook beplakt met gekleurde veren. Een traditie, die ik niet gezien heb maar wel over hoorde, is dat kinderen zoals met Halloween verkleed van deur tot deur gaan om kleine schilderijtjes te verkopen in ruil voor wat snoep of geld. Meestal gaan ze dan verkleed als oude boerinnetjes met rode wangen en omhooggestoken vlechten. Påskmust en verklede kinderen De kinderen gaan ook niet op zoek naar chocolade paaseieren in de tuin maar krijgen een grote kartonnen påskägg (paasei) met daarin allemaal snoepjes. De winkels liggen vol met deze paaseieren. Voor de vakantie lag er in de leraarskamer ook een grote versie vol zoetigheden. Toen de leerkrachten vroegen hoe mijn weekend in Malmö was, vertelde ik onder andere dat ik veel van die eieren zag, maar dat die in de winkels wel leeg waren. Tja, je moet ze dus wel zelf vullen, blijkt! Naast het gezamenlijke paasei kregen we van de directrice ook allemaal een potje narcissen als geschenkje mee. Deze bloemen fleuren samen met enkele krokussen de donkere wintergrond op. Ook de vele takken met gekleurde veren in winkels en tuinen laten zien dat het Pasen is. Over 'wintergrond' gesproken... Mijn gejuich over meer zonneschijn in mijn vorige blogpost was misschien iets te vroeg... Vrijdag stond ik op en was ik even verbaasd toen het buiten hard sneeuwde en alles wit was! Intussen is het stilletjes aan weer aan het smelten maar ik heb weer wat sneeuwpret kunnen beleven. Blijkbaar kan er hier ook in mei nog sneeuw vallen. In deze paasvakantie ben ik, zoals ik had aangekondigd, ook naar de hoofdstad Stockholm geweest! Daar heb ik weer heel wat rondgewandeld. Helaas was het niet zo'n mooi weer toen ik er was en dat geeft dan toch weer een andere sfeer. In de winkelstraten waren er erg veel plaatsen met bloemen te zien omwille van de aanslag van vorige week. Muren met spreuken, politieagenten die knuffels en rozen kregen, trappen vol met bloemen en kaarsen... wel indrukwekkend. Naast de vele winkelstraten ben ik ook door de oude stad gelopen en heb ik samen met een meisje uit Tanzania het Vasa museum bezocht. We kwamen in contact toen we beiden uit de ferry richting Djurgården stapten. Een aparte maar spontane ontmoeting! We wisten beide dat het Vasa museum een echte must visit in Stockholm was, daar stond namelijk een enorm groot en oud schip. Wat we niet wisten, is dat Vasa de naam van het schip was en heel het museum in het teken van dat schip stond. Dat krijg je dus als je je niet zo goed voorbereidt... Ach, we hebben er een leuke voormiddag en een nieuwe soort ervaring aan over gehouden! Het was (opnieuw) fijn om er weer eventjes op uit te trekken maar deze keer vond ik het ook wel fijn om terug naar Motala te keren. De uitstapjes maken me toch wel moe, denk ik. Ik ben wel blij dat ik nu toch enkele belangrijke en grote steden in Zweden heb kunnen bezoeken gedurende mijn verblijf. Hier beneden zie je nog enkele andere foto's van Stockholm. Om af te sluiten heb ik nog een artikel met jullie te delen! Donderdag voor de vakantie was er iemand van de plaatselijke krant MVT (Motala Vadstena Tidning) voor een interview met mij over mijn buitenlandse stage. Gisteren kreeg ik, toen we bij de familie waren voor het paaseten, het artikel in de krant te zien. Er is ook een digitale versie: Na dit paasweekend beginnen voor mij de laatste twee weken op mijn stageschool. Dan is het ècht tijd om afscheid te nemen en naar huis te keren. Dat voelt heel dubbel aan, maar ik denk dat ik dat nu al wel een paar keer heb gezegd... Er gaan gewoon zoveel gedachtes door je hoofd! Misschien moet ik maar best vasthouden aan de gedachte die zegt dat ik nog moet genieten van deze laatste weekjes!
Tot de volgende keer! Hej allihopa! Bloeiende narcissen voor het raam, fluitende vogels, de deur die openstaat, een zonnig weertje... Toch een heel ander zicht dan de sombere en koude wintermaanden aan het begin van mijn verblijf hier. Het is weer een tijdje geleden dat ik iets op mijn blog postte en een verandering van het weer is niet het enige wat er gebeurde. Eventjes een overzicht van de afgelopen twee weken... Laat ik meteen beginnen met het nieuws van de maaltafels in mijn vorige post. Daar vertelde ik dat mijn mentor en ik merkten dat die niet zo goed gekend waren. Precies één week na de eerste test werd de kennis van de leerlingen opnieuw getoetst. Ik zou laten weten hoe dit uitpakte en ik kan zeggen dat de resultaten deze keer beter waren! Ook deel ik in deze post nog even enkele andere resultaten. De vorige drie lessen beeld stonden in het teken van de fotograaf Jan von Holleben. Na een bespreking van zijn foto’s en zijn technieken gingen de leerlingen zelf aan de slag om een eigen foto te maken. Eerst maakten ze een eigen planning en daarna trokken ze naar de turnzaal, de gang, de speelplaats… om foto’s te maken. De meeste leerlingen waren erg enthousiast en trots over hun eindresultaat, en ik stiekem ook, dus laat ik hier enkele voorbeelden zien: De vorige twee weken heb ik ook Engelse lessen gegeven in de andere leerjaren (1, 2 en 3). Na de vakantie ga ik daar voor het tweede en derde leerjaar mee verder. Deze afwisseling vind ik wel fijn! De leerlingen waren erg enthousiast dat ik eens echt les kwam geven in hun klas en dat is natuurlijk leuk om te horen en te zien. Ze blijven nieuwsgierig over mij en België maar het ‘nieuwe’ en ‘enge’ is er voor hen intussen wel af. Toen de leerlingen een aantal vragen aan me mochten stellen was er een jongen die zei: ‘I don’t have a question I just want to say something. I love that you are here’. Zo lief! Ik voel me bijna slecht dat ik over drie weken mijn stageschool moet verlaten! Op dinsdag (4/4) was ik opnieuw te gast in de kleine Godegård Skola om enkele lessen Engels te geven. Ik werd er weer met veel enthousiasme ontvangen! De leerlingen waren erg blij dat ik er weer was. In mijn laatste week ga ik er nog voor een laatste keer naar toe voor een les beeld in het vierde - zesde leerjaar. Mijn komst die dag zorgde ook voor wat afleiding, er was sinds de dag ervoor namelijk wel wat te doen rond de school. De gemeente wil deze school na volgend jaar laten sluiten en dat nieuws zorgde voor bezorgdheid bij de leerkrachten maar ook bij de leerlingen. Sommige leerlingen moeten een heel stuk ‘reizen’ om naar deze school te komen en die afstand wordt alleen maar langer als ze naar een andere school moeten. Niemand werd vrolijk van dat vooruitzicht. Die avond was er een bijeenkomst waar erg veel mensen kwamen opdagen, zowel leden van de school als gewone buurtbewoners. De media was onder de indruk en de school hoopt dat dat voor verandering in de plannen kan zorgen. Het dorpje probeert nu dus te vechten voor hun bestaan en hoopt dat de school niet hoeft te sluiten. Naast de Godegård Skola, bezocht ik deze week nog een andere school. In mijn zoektocht naar ‘een lagere school in Zweden’, was de Nykryka Skola niet de enige school die interesse toonde. Ook de International School of Helsingborg bood me een stageplaats aan, maar toen stond ik al enkele stappen verder met mijn huidige stageschool en ik had niet het gevoel dat de andere school beter was. Ik liet weten dat ik wel een bezoek aan de school in Helsingborg wilde brengen en dat was voor hen geen probleem. We spraken af dat ik op 3 april in het eerste leerjaar een dag mocht observeren. Helaas viel deze dag wat tegen… Ik had gedacht dat ik veel zou zien en dat dit bezoekje interessant kon zijn voor mijn zelfstandig project maar ik kreeg veel taakjes (werkjes ophangen, bundels nieten...), moest bewaking houden tijdens de pauzes en de vriendelijkheid voelde niet gemeend. De klasleerkracht liet ook zeer weinig ruimte voor vragen en ik heb, kortom, niet zo veel uit deze dag gehaald als ik gehoopt had. Ik heb natuurlijk wel een paar dingen gezien of opgevangen deze dag. In de klas zat bijvoorbeeld een leerling met autisme en daarom was er een extra leerkracht bij. Niet iedere klas heeft zo een 'extra' leerkracht. Deze man was niet iemand die les gaf, maar hij was wel continu in de buurt van de leerling. Deze meester gaf aan dat het onmogelijk is voor een leerkracht om een klas in je eentje te onderhouden zonder iemand als hij ter beschikking. Verder waren er die dag drie nieuwe leerlingen in de school. Dat was helemaal niet zo'n speciaal gebeuren, het komt zeer geregeld voor dat een leerling doorheen het jaar de school binnenkomt of verlaat. Dat heeft er allemaal mee te maken dat je als 'gewone Zweed' niet op een internationale school mag zitten. Scholen als deze zijn er vooral voor ouders die veel moeten reizen voor hun werk. Als je vast in een bepaald land woont, is het beter dat je naar een normale school gaat. Al de internationale scholen hebben ook dezelfde soort indeling van de leerjaren wat de overgang van de ene naar de andere internationale school makkelijker maakt. Het is natuurlijk eigen aan een internationale school maar het was raar om continu Engels te horen, ik ben al dat Zweeds intussen wel gewoon geworden. De leerkrachten spreken onderling ook Engels, ook als er geen leerlingen in de buurt zijn. Sommige komen echt uit Engeland of de Verenigde Staten. De leerlingen op deze school krijgen wel een paar uur per dag Zweeds. Na mijn schoolbezoek heb ik ook even in de stad zelf kunnen rondwandelen. Het is niet zo heel groot, maar heb wel mooie plekjes gezien! Hier zie je enkele foto's: Gelukkig had ik deze reis naar het zuiden van Zweden gecombineerd met een uitstapje naar Malmö. Daar heb ik weer een ander stuk van het land kunnen zien dan Motala. Opnieuw weer veel water (wel telkens even mooi om te zien), winkels, mensen, cafés... Vanuit mijn hotelkamer zag ik de Turning Torso en als ik iets langer dan nodig in de trein was blijven zitten, kwam ik in Kopenhagen uit. Hoewel Helsingborg dichter bij Denemarken ligt dan Malmö, is er in deze stad een brug naar Kopenhagen. Ik vond Malmö alvast een heel leuke stad! Ook daar heb ik foto's gemaakt: Mijn volgende uitstapje maak ik naar Stockholm. Natuurlijk wel een beetje gek, na het nieuws van de aanslag in die stad, maar laten we hopen dat alles vlekkeloos verloopt. Zo heb ik toch een aantal andere steden in Zweden kunnen bezoeken gedurende mijn periode hier! De volgende ‘grote’ bestemming die op de planning staat is niets minder dan de luchthaven van Linköping om zo naar Schiphol te vliegen - mijn terugkeer. Het is raar om te beseffen dat ik nog maar drie weken te gaan heb hier in Zweden. Het ene moment vind ik dat heel spijtig omdat ik me hier echt wel goed voel maar soms zit ik stiekem toch af te tellen. Ik kan zeggen dat ik thuis mis maar ik weet dat eens ik thuis ben, ik dit ook weer ga missen. Ach, dat maakt vast allemaal deel uit van de hele Erasmus-ervaring. Zo ver is het allemaal natuurlijk nog niet maar zoals je ziet ben ik er in mijn hoofd al wel mee bezig. En omdat het einde nadert, leek het me geen slecht idee om eens feedback van mijn leerlingen te vragen. Ik word binnenkort natuurlijk geëvalueerd door mijn mentor(en) maar de mening van de leerlingen leek me ook belangrijk! Deze vrijdag (de laatste dag voor de paasvakantie) vulden ze mijn vragenlijst in waarin ik ze bevroeg over mijn stage, wat er goed was, wat beter kan, of er iets veranderd is, of ze nog vragen hebben... Aan het eind van de dag bekeek ik mijn 'rapport'. Enkele conclusies:
Laat ik hier dan dit blogbericht afronden. De vakantie start deze week, Stockholm staat op het programma, Pasen, meer lessen... Genoeg stof om een volgende post mee te vullen. Tot dan! |
AuteurVan eind januari tot eind april ben ik in Zweden voor mijn buitenlandse stage. Op deze blog lees je hoe ik dat ervaar en wat ik er allemaal meemaak. Archief
April 2017
Medestudenten in het buitenland
|